Ik was altijd op de vlucht. Altijd zaten de boeven achter me aan. Ik raakte nooit in paniek. Altijd kon ik ze, als een soort supervrouw ontvluchten. Ik kon vliegen en me onzichtbaar maken.
En als ik veilig was en ze niet meer zag dan werd ik wakker.
Ook al kon ik ze nooit te pakken krijgen, toch voelde het ontkomen al als een overwinning.
Want ik overleefde!
En nu heb ik als volwassene een droom. Ik wil me graag vrijer voelen en gelukkig. Zonder zorgen. Hoe dat er uitziet in het dagelijks leven? Dat weet ik nog niet.
Altijd als me in het verleden gevraagd werd naar mijn ambities dan kon ik daar geen duidelijk antwoord op geven. Ik zie wel hoe het loopt en als het tijd is om door te groeien dan zie ik dat dan wel.
Mijn pad bracht me wel naar het werken met mensen. Eerst al door vaak collega’s te helpen met werk. En daarna ook op het levenspad als coach.
Ik vind het fijn om mensen weer verder te helpen. Maar soms maakt het me ook onzeker. Tot nu toe zijn de mensen die ik begeleid blij met wat ik ze bied.
Maar het gevoel van echt vrij en gelukkig, zonder zorgen heb ik nog niet.
Ideeën en dromen heb ik nog wel, meer dan genoeg zelfs…
Naast het 1 op 1 coachen lijkt het me fijn in samenwerking met een andere trainer/coach om ook voor een groep te staan. En ik zou anderen ook graag niet alleen mentaal maar holistisch willen helpen. Daarvoor ben ik me aan het oriënteren om te kijken welke opleiding me hierbij ondersteunt.
Heb je ideeën of tips voor mij om bovenstaande te realiseren? Dan hoor ik je graag!
Ik wil niet meer hoeven vluchten, niet meer zoeken. Ik wil mijn droom realiseren! En anderen daar ook bij helpen! 😀