Uit mijn comfort zone en niet zo maar een beetje….
Meerdere keren heb ik kort gezien hoe de paragliders in de lucht hingen. Ook op tv wel eens gezien hoe ze de berg afliepen. Fascinerend! Maar ergens ook dood eng. In Georgië liepen ze gewoon de afgrond in.
De vraag was of ik het ooit echt ergens eens zou gaan doen.
De indoor skydive was hierbij vergeleken een eitje. Niet te vergelijken qua hoogte en veiligheid. Ik heb hoogtevrees. Nog ervaren toen we met de kabelbaan van 580 naar 1744 meter gingen. Ik was echt flink misselijk.
Nu ben ik op vakantie in Oostenrijk. En ik zie ze regelmatig in de lucht hangen. Bij het zwembad hadden ze informatie over paragliding opgehangen. Een hoge vlucht was mogelijk of een extra hoge vlucht. Het scheelde zo’n 8 minuten in vliegtijd. Toen ik misselijk boven aan de kabelbaan stond bedacht ik me dat 12 minuten in de lucht hangen lang genoeg is als ik me dan ook misselijk voel. Ook zag ik daar hoe hoog het was waar we vanaf zouden vliegen.
Ja, het wordt de hoge vlucht want ik heb me aangemeld. Echt super spannend.
Eerst zou ik mijn vlucht dinsdagochtend hebben, maar toen viel er net een buitje op de berg en waaide het te hard. Dus werd het donderdag. De weersvoorspellingen waren super! En woensdagavond zagen we de lucht al open trekken. Dat kon niet meer misgaan.
Nu voelde ik toch wel wat spanning. Ik droomde er al over… daarin ging de start eigenlijk heel makkelijk. Dus hopelijk was dat een goed voorteken.
We werden bij het landingsveld opgewacht. Daar stonden 2 paragliders Simon en Luca klaar met hun spullen en een taxi die ons naar boven zou rijden. Er was nog een dame die ook dit avontuur aanging. Léon kon beter beneden blijven want dan had hij meer zicht dan alleen de 2 minuten van de start.
De rit in de taxi ging heel hard over het bergweggetje. Ik had niet eens tijd om misselijk te worden. Binnen 10 minuten was de taxi boven op 1300 meter. Daar werd snel uitgeladen en weg was de taxi.
Nu was er dus geen weg meer terug!
Ik kreeg van Luca een soort rugzak met zitje om die hij vervolgens vast klikte om mijn benen en middel. De zeilen/chutes werden uitgelegd en ik mocht in het weiland onder die van Luca gaan staan. Hij klikte nog het een en ander vast en legde uit dat we eerst een paar stappen zouden wandelen en dat we dan gingen rennen.
Binnen een minuut hingen we in de lucht! Inderdaad moeiteloos. Ik mocht toen achter over leunen waardoor ik in het zitje kwam te zitten. En genieten maar…
Ik gleed letterlijk door de lucht. Uitkijkend naar het dorp onder me. Ontdekkend wat ik allemaal herkende. Ik had geen idee van hoogte. Toen ik de plek zag waar Léon zou staan, heb ik even gezwaaid. Ook maakte Luca beelden met een Go Pro.
Ik voelde totaal geen angst. Het was mooi, rustig en heerlijk genieten.
We gingen rustig de landing in. Ik moest daarvoor uit het zitje voorover hangen in het harnas en als we de grond zouden raken moest ik rennen. Dat ging helaas niet helemaal soepel en na 2 stappen viel ik voorover in het gras. Behalve een groene spijkerbroek en een licht gekwetst ego was er niets aan de hand.
Wat ging alles snel. Ik had nauwelijks kans om alles te verwerken. We hebben na afloop even cappuccino gedronken om alle foto’s te bekijken. Wat een avontuur!
Verlang jij naar ook wat meer uitdaging? En dan vooral op het gebied van werk. Ik heb een e-book geschreven Van ‘werken voor geld’ naar ‘de baan van je leven’! met daarin de inzichten die ik opdeed tijdens mijn reis naar verandering. Wil jij die lezen? Vermeld dit in de comments dan zorg ik dat je het e-book krijgt.