Het was echt heerlijk fietsen in de duinen! Alles zo mooi groen en fris.
Wel af en toe flink trappen als we een klimmetje op gingen. Ook wel wat wind. Maar zo zonder echt ergens heen te hoeven, mooi weer, samen. Echt heerlijk!
Maar de koffiestop bij Parnassia is toch wel een traktatie. We hadden een tafeltje uit de wind, lekker in het zonnetje. Precies goed. Lekker samen praten over ons gevoel, maar ook alles wat er gebeurt was.
Aan het tafeltje naast ons kwamen 2 dames zitten. De ene ging nog even toiletteren.
Ik zat van mijn heerlijke cappuccino en carrot cake te genieten. Léon had de appeltaart genomen.
De serveerster kwam naast ons al snel de bestelling opnemen. Ik zag de dame naast me twijfelen over wat haar tafelgenote nu wilde.
“Volgens mij wil ze ijsthee” zei ik. Ze keek me aan en vertelde dat ze dat ook dacht maar heel erg was gaan twijfelen. Daarna bedankte ze me.
Ik vertelde haar dat ik altijd veel opvang uit mijn omgeving. En dat ik me daarover meestal niet uit. Het wordt meestal niet op prijs gesteld. Ze gaf aan dat ze het nu fijn vond.
Haar tafelgenote kwam toen ook weer aangelopen en het hele verhaal werd nog eens herhaald. Toen vertelden ze ook over hun bijzondere relatie. Degene die aan tafel gebleven was, had afgesproken met haar ex stiefmoeder. De ex van haar vader. Mooi hoe relaties die ontstaan via een 3e persoon toch kunnen blijven bestaan zonder die persoon.
Zo ontstond er in die korte tijd verbinding en vertrouwen op het terras!
Verbinding en vertrouwen zijn ook op de werkvloer erg belangrijk! Heb jij het gevoel dat je voldoende vertrouwen en verbinding ervaart? Tijdens mijn reis naar mijn passie kwam ik erachter dat de verbinding steeds minder werd.
Ik heb over de inzichten die ik opdeed bij het zoeken naar mijn passie een e-book geschreven Van ‘werken voor geld’ naar ‘de baan van je leven’! Wil jij die lezen? Vermeld dit in de comments dan zorg ik dat je het e-book krijgt.